Shoppen en camping in America

We wonen nu bijna twee maanden in ons nieuwe huisje en ik begin me nu een beetje thuis te voelen. In het begin moest ik toch nog een beetje wennen aan b.v. het wassen in de algemene wasruimte, stond ik boven uit het raampje te gluren of er niet al iemand anders bezig was met zijn was, vond ik het toch een beetje een raar idee om met mijn volle wasmand buiten te lopen maar daar ben ik nu wel overheen. Er staan twee was automaten en twee drogers dus het gebeurd eigenlijk niet vaak dat ze vol zitten. je bent je wel erg bewust van het feit hoe veel of vaak je wast, elke automaat kost 1,25 $ per keer dus een was + drogen kost je elke keer 2,50 $. En dat allemaal in kwartjes! Ik ben inmiddels dus erg bewust van elk kwartje dat we bij een winkel terug krijgen, die gaan allemaal in mijn "was spaarpotje"!
Ik heb ondertussen ook al wat mensen leren kennen hier. Zoals ik al eerder vertelde zijn de Mainers erg van het de kat uit de boom kijken zijn wat betreft vreemde, dus ik heb hier in het begin echt heel hard mijn best moeten doen om de mensen die ik hier op het terrein tegen kom recht in de ogen te kijken en vriendelijk hallo te zeggen, voordat ik zelfs maar een knikje of flauw glimlachje terug kreeg maar ik geloof dat de mensen ons nu wel een beetje beginnen te herkennen, zien dat we gewoon rustig ons eigen ding doen en hun met rust laten. Er was 1 familie die me toch een beetje angst aan jaagde. Hoe het daar nu precies in elkaar steekt weet ik nog steeds niet maar er liepen een aantal vrouwen, een paar mannen en een heleboel kinderen bij elkaar in en uit en hingen voornamelijk buiten rondom een oude auto. Zelfs van een afstand was duidelijk te zien dat dit "foute" mensen waren en er klopte ook ergens iets niet in de aantallen mensen in vergelijking met de woonruimte. Naar mijn idee liepen er minstens 3 gezinnen in en uit twee appartementen. Na een praatje met een van onze op leeftijd zijnde buurmannen (altijd handig die oudjes die alles in de gaten houden ;) )begreep ik dat dat het hier inderdaad om twee gezinnen ging, verdeeld over twee appartementen en dan nog een moeder + haar zoon, schoondochter en een grote hond. Een van de gezinnen was inmiddels uit het appartement gezet waardoor de moeder + aanhang, die zich normaal gesproken 's nachts over de twee appartementen verdeelde nu op straat stonden en nu eigenlijk in de auto woonden. Ik vond het voornamelijk zielig voor de hond want ik zag wel dat moeder + aanhang 's nachts in het overgebleven appartement sliepen maar de hond moet in de auto blijven. Natuurlijk is het confronterend om van zo dichtbij mensen te zien die dakloos zijn, van de andere kant zijn dit dan ook wel weer mensen die zelf een ontzettende puinhoop van hun leven maken. En je kunt er van een afstandje over gaan zitten klagen maar je kunt het probleem ook proberen aan te pakken. Zodoende kwam Joe een een paar weken geleden thuis met het verhaal dat zijn baas op zoek was naar een nieuwe werknemer en hij had zijn personeel gevraagd om eens mee rond te kijken. Wat als we nu eens bij deze mensen, en dan voornamelijk de zoon gaan informeren of hij misschien op zoek was naar werk. En ja hoor, na een voorzichtig eerste contact, bleek de jongeman erg geïnteresseerd te zijn en na een volgend gesprekje met Joe's baas mocht hij het komen proberen. Tja, en nu zou ik graag willen vertellen dat het allemaal op zijn pootjes terecht is gekomen maar helaas werd hij na 3 dagen alweer ontslagen. Achteraf hoorden we dat hij zich absoluut niet kon gedragen op het werk, een grote mond gaf als de baas hem wat probeerde uit te leggen, hardop aan het vertellen was dat hij als tiener aangehouden was voor poging tot moord en het aller ergste, tijdens het werk om een plaspauze vroeg, vervolgens 20 minuten weg bleef om vervolgens versuft van de drugs die hij natuurlijk in deze kleine pauze gesnoven had, terug te komen. Jammer, sommige mensen zullen het nooit leren.
Verder vallen de mensen hier dus best mee, al sta ik er wel van te kijken dat er in de korte tijd dat we hier wonen al twee gezinnen uit hun huis zijn gezet! Het is maar goed dat we niet weten wat er zich allemaal achter al die gesloten deuren afspeelt!
Over gesloten deuren gesproken....het is hier sinds we er zijn komen wonen erg warm! Soms zelfs ronduit heet. Natuurlijk wil ik niet klagen, ik ben nog niet vergeten dat we hier op 1 mei nog sneeuw hadden liggen en ik begrijp ook dat Nederland toen al prachtig weer had maar nu met een prut zomer zit te kijken. Maar toch....een gevoels temperatuur van 42 graden is toch wel een beetje teveel van het goede! Gelukkig gingen de ouders van Joe weer op hun jaarlijkse campingtrip en Kaine mocht weer mee. Die zou dus lekker een weekje aan het strand/water zitten en slapen in een tent onder de bomen lukt toch beter dan in een bloedhete slaapkamer. Het probleem was nu dat Joe naar zijn werk was en ik dus helemaal alleen in de hitte zat. Gelukkig gaf mijn schoonmoeder aan dat ik ook welkom was om een paar daagjes te komen en dat heb ik ook gedaan. Het was er heerlijk! De kampeerplek lag echt vlak naast het strand dus het was 's Morgens recht uit je tentje een duik nemen in het koele water, zonder een half uur met je spullen te hoeven sjouwen. En 's Avonds koelde het genoeg af om lekker met zijn alle ( er waren ook twee tantes en een oom van Joe met hun tiener kinderen) rondom een kampvuurtje wat te relaxen. Ondanks dat ik altijd roep dat ik niet van kamperen hou heb ik er echt 3 dagen genoten en ook besloten om binnenkort een keer met Joe een lang weekend het zelfde te gaan doen.










Gelukkig wonen we zelf vlakbij Lake St. George State park waar ook een camping bij zit. Vlakbij is met de auto amper 3 minuten, helaas door het heuvelachtig gebied doe je er lopend (en een buggy voortduwend) toch als snel zo'n 25 minuten over, niet echt heel prettig langs een drukke autoweg zonder stoep maar als het hier binnen toch echt een beetje te warm word loop ik nu regelmatig met Kaine naar dat park om even een paar uurtjes lekker te zwemmen in het meer en op de dagen dat het me zelfs te warm is om die totaal 50 minuten lopen in de brandende zon af te leggen zet ik hier aan de achterkant van het appartement Kaine's zwembadje op en ga er zelf met mijn voetjes in zitten ;).

Iets wat geen straf is met dit warme weer is winkelen. Bijna elke winkel heeft airco dus het is bijna een genot om uit de brandende zon een koele winkel binnen te stappen. Nu we hier na een jaar zelf de boodschappen moeten doen begin ik me ook wat meer bewust te worden van de prijzen. Natuurlijk kochten we zelf altijd al wel een aantal dingen, alles voor de katten bijvoorbeeld. En dat vond ik dan altijd al erg duur. Ik was gewend aan die blikjes van rond de 0,50 cent. En die had ik met 7 katten natuurlijk al heel veel nodig. Hier zijn die blikjes er bijna niet. Er is maar 1 winkel (Walmart) waar ze die verkopen en die zijn bijna 1 dollar per stuk. Verder hebben alle andere winkels alleen maar kleine blikjes, daar zit minder dan de helft van zo'n normaal blikje in en de goedkoopste zijn rond de 0,50 cent. Veel te duur en veel te onhandig met zoveel katten.
Maar nu moeten we dus zelf onze boodschappen doen en merk ik pas hoe erg ik winkels als Aldi en Lidl mis! Zelfs als ik de goedkoopste merken hier uitkies schrik ik nog vaak van de prijzen. Een Fles melk kost rond de 2,00 dollar, bakboter 3,00 dollar maar ook dingen zoals wasverzachter zijn duur. Nu hebben we hier wel winkels zoals Dollar Tree waar alles, de naam zegt het al, een dollar kost. En daar koop ik dan bijvoorbeeld mijn schoonmaak spulletjes. Maar die wasmiddelen ruiken dan weer helemaal niet lekker....en de flesjes zijn ook veel te klein! Ook mis ik winkels zoals Zeeman en Wibra. Ik weet dus al wat me te doen staat als ik weer in Nederland ben!

Het leukste nieuws van de afgelopen maand is toch wel dat ik eindelijk een vriendin heb gevonden, Marije, een Nederlandse nog wel! Ik was hier al vaker op zoek naar Nederlanders maar die zijn er hier echt amper te vinden. Na weer een gesprekje met een van onze oudere buurmannen, kwam ik erachter dat de vrouw van de man die hier het gazon onderhoud ook uit Nederland kwam. Na wat onderzoek op Internet kwam ik achter haar naam en nam ik via Facebook contact met haar op. Gelukkig vond zij het ook super leuk om iemand uit Nederland tegen te komen, zij had ook al vaak gezocht maar niets gevonden. Ze bleek ook nog eens van mijn leeftijd te zijn en haar (pleeg)zoontje is een jaartje jonger als Kaine. Inmiddels hebben we al op z'n Hollands gezellig een bakkie gedaan en afgesproken om regelmatig wat leuks te gaan doen met elkaar, shoppen of iets doen met de kids. Zij woont hier inmiddels al 10 jaar en is natuurlijk al veel meer ingeburgerd als ik. Zodoende kwam ik er via haar achter dat er in een ander plaatsje hier in de buurt ook nog eens twee Nederlandse mannen moesten wonen die een restaurant hebben, verder wist zij er ook niets van. Ook daar ging ik naar op zoek en ook die heb inmiddels gevonden en het eerste contact mee gehad. Deze mannen zijn eigenaar van een heel mooi (en duur!)hotel en het grappige is dat een van deze mannen de stiefzoon is van is van een bekende nederlander, Tineke Schouten! We hebben afgesproken dat we binnenkort een keer langs komen met een zak drop, want toevallig is er hier vlakbij dat Duitse winkeltje waar ze ook Nederlandse drop verkopen, en dat weet ik dan toevallig weer te vinden ;) .

Het gaat dus allemaal best lekker op het moment en ik besef weer dat verhuizen naar ons eigen plekkie een hele goede stap voor mij is geweest!

Tot snel!