Op jacht

De laatste weken staat het hier een beetje in het teken van de jacht. Natuurlijk is het echte jachtseizoen alweer een tijdje voorbij. Vreselijk vind ik dat. Het eerste weekend van het jachtseizoen stond ik buiten een peukje te roken en het geknal van de geweren was al oorverdovend. Voor mij als dierenliefhebber is dat seizoen geen pretje, wetend dat er bij elke knal die je hoort waarschijnlijk een onschuldig beest(je) het loodje heeft gelegd., achter een truck rijden met een neergeschoten hert erin, poten omhoog, badend in het bloed. En natuurlijk zorgt het jachtseizoen elke keer weer tot discussies tussen mij en Joe. Ik vind het zielig, hij vind een koe, geboren tussen 4 hekjes, zijn hele leven opgesloten, volgepropt en vervolgens in een vrachtwagen gezet word op weg naar de slachtbank veel zieliger. En dat is ook zo natuurlijk.
Afijn, zoals ik zei, het jachtseizoen is voorbij maar jagen op coyotes is het hele jaar rond toegestaan. Nu zijn coyotes hele mooie beesten maar erg vriendelijk zijn ze natuurlijk niet. Ze vallen huisdieren aan, soms gewoon uit de tuinen van de eigenaars en nog erger, ze vallen ook mensen aan. Kinderen die bij de bushaltes staan te wachten, helaas vallen er elk jaar doden door coyotes en er zijn er hier veel! Wij horen ze soms ook aan de overkant van het meer.
Een dorpje verderop staat een huis waar een jager woont die zijn neergeschoten coyotes aan zijn porch hangt om leeg te bloeden. En tja, ik weet dat deze beesten gevaarlijk zijn maar als je ze daar dan ziet hangen lijken het net honden, hele mooie honden en ik vind het een gruwelijk gezicht

Helaas niet al te duidelijk deze foto, rijdend in de auto met mijn mobieltje gemaakt maar als je goed kijkt zie je aan de rechterkant een stuk of 8 dode coyotes hangen. Bah....

Voor ons was het afgelopen week de jacht op nieuwe eigenaars voor de kittens. Dat viel nog niet mee. We wisten vanaf het begin al iemand die een kitten wou en we hadden inmiddels zelf besloten dat we Fluffy, het poesje met het varkensstaartje zouden houden. Nadat duidelijk was dat de collega van Joe's vader die een kitten wou voor Blacky, het zwartje zou gaan was het dus tijd om een advertentie op Craigslist te plaatsen voor de grijze Mouzy en Mittens, het poesje met 6 tenen aan haar voorpootjes. Met lood in mijn hart want ik vond het helemaal niet leuk om afscheid te moeten gaan nemen. De eerste mailtjes kwamen al snel binnen. Met grote zorg las ik ze allemaal door en maakte de keus voor de mensen die mij het beste leken. Voor Mittens had ik snel iemand gevonden, zij was al heel lang op zoek naar een poes met 6 tenen, waarom was me niet helemaal duidelijk maar goed. De volgende dag vond ik een perfect gezin voor Mouzy. Helaas liet de mevrouw die Mittens wou ineens niets meer van zichzelf horen en op de dag dat Mouzy opgehaald zou worden belde ook die mevrouw op dat ze er toch maar vanaf zag. gelukkig had inmiddels de collega van Joe's vader laten weten dat ze er eventueel ook wel 2 wou. Dat was mooi, nu konden Mittens en Blacky bij elkaar blijven en dat maakte het afscheid toch iets makkelijker, wetend dat ze in ieders geval elkaar nog hadden. Mouzy werd dus opnieuw op Craigslist gezet. Helaas kun je op Craigslist, als je een advertentie ziet waarvan je denkt dat hij in strijd is met de regels, die advertentie "flaggen". En die word dan per direct verwijderd. Waarom mensen dit doen is me nog niet duidelijk maar de hele dag door werd Mouzy verwijderd. Af en toe glipte daar dan nog wel een e-mailtje tussendoor van een eventuele geïnteresseerde maar die haakte dan al snel af als ze begrepen dat ze Mouzy wel zelf moesten komen halen. Nu wonen wij nogal ver weg van de bewoonde wereld en voor veel mensen was het toch een rit van ruim 2 uur of meer.
Inmiddels hadden wij Blacky en Mittens zaterdag wel zelf weg gebracht. Deze mensen woonde redelijk dichtbij en nadat ik hun huis gezien had was ik ook wel opgelucht. Zij hadden een perfect nieuwe familie gevonden en dat had ik nu met eigen ogen kunnen zien.
Godzij dank heb ik dan gisteren eindelijk een stel gevonden die Mouzy helemaal geweldig vonden en ondanks dat ze op een eiland wonen, en dus het eerste stuk per boot zullen moeten afleggen om vervolgens een uur hierheen te rijden vonden zij het wel de moeite waard. Donderdag komen ze hem halen. Ik zal die kleine dondersteen missen maar heb er wel een goed gevoel bij. Ze hebben al een poes dus Mouzy krijgt een speelkameraadje. Super!

En dan is er nog de jacht op een huis. Nadat ik rondom nieuwjaar aangegeven had dat ik hier langzaam maar zeker toch een beetje gek begin te worden hebben we besloten dat we gewoon zo snel mogelijk iets moeten zien te vinden. Dan maar voorlopig iets huren, al is het maar een klein appartementje. En zodoende gingen we op zoek, voornamelijk op internet. Honderden huur huizen, mobile homes, kamers en appartementen kwamen voorbij. En evenveel vielen er meteen weer af: te duur, roken niet toegestaan, huisdieren niet toegestaan, enz. enz.
Totdat ie daar ineens stond: Te koop, twee onder een kap, baksteen (iets wat je hier bijna niet ziet), in een geweldige buurt in een nog leuker stadje met de mogelijkheid voor owner finance, voor een hele mooie prijs! Owner finace zou voor ons een geweldige oplossing zijn. Om het even makkelijk en kort uit te leggen, bij owner finace sluit je geen hypotheek bij de bank af maar bij de eigenaar zelf. Je spreekt dus met hem af hoeveel rente, hoe lang de termijnen zijn enz.
En zo vertrokken wij twee weken geleden naar dit stadje. We hadden nog twee huizen te koop zien staan in dezelfde buurt dus met behulp van een makelaar gingen we ook die bekijken. En ja, ik viel meteen als een baksteen (!) voor het huis. Groot, 4 slaapkamers, 3 verdiepingen en een hele grote kelder. Helemaal mijn stijl, het huis is ruim 100 jaar oud maar goed onderhouden en met die charme van oude huizen met kleine verborgen hoekjes en deurtjes en kamertjes.

en ook de wijk was helemaal naar mijn zin, een kindvriendelijke oude buurt, je rijd onder een soort poort door en je hebt het gevel dat je 100 jaar terug gaat in de tijd

Na niet lang nadenken begonnen we de onderhandelingen en dat ging allemaal prima totdat er vorige week ineens andere kapers op de kust kwamen. Iemand anders had ook zijn zinnen gezet op dit huis. Leek het vorige week allemaal ineens heel dichtbij te komen dat we nu misschien toch een eigen plekje hadden gevonden, nu is het weer afwachten geblazen. Omdat we niet stil willen blijven zitten zijn we dus inmiddels maar weer op zoek naar iets anders maar ik blijf toch hopen op dit huis, ik heb er nu echt al mijn hart aan verloren. Wij hebben nu ons laatste bod gedaan, hoger kunnen we niet gaan dus er blijft niets anders over dan duimen!

Tot snel, hopelijk met goed nieuws!