Over Dokters, ambulances en ziekenhuizen..

De laatste keer vertelde ik dat Kaine een weekje met opa en oma ging kamperen en wij dus een weekje voor onszelf hadden. natuurlijk heb ik Kaine ontzettend gemist in die week maar wat was het toch ook fijn om even geen luiers te hoeven verschonen, lekker uit te kunnen slapen, geen rekening te houden met middagdutjes enz. En natuurlijk was het helemaal fijn dat we het huis nu echt voor onszelf alleen hadden! We hebben dan ook voornamelijk gerelaxed in huis, veel filmpjes gekeken, lekker 's avonds een snelle hap van een of ander fastfood restaurant. Veel gewinkeld en ook zijn we naar de bangor State fair geweest. Op dit moment is het hier echt de tijd van festivals, fairs, kermisjes en parades. Eigenlijk net zoals bij ons de kermis en markten en braderien. Nu stellen die fairs hier niet zo heel veel voor, zeker niet in de wat kleinere plaatsjes maar af en toe is het wel leuk om even te gaan kijken wat er te doen valt. Beetje jammer dat je bijna overal entree moet betalen om binnen te komen, zeker als je het na een half uurtje wel weer gezien hebt. vaak moet je voor de attracties dan ook nog apart entree betalen, tenzij je op "braceletday" gaat, je betaald dan een bepaald bedrag voor een armbandje en mag dan overal gratis in. De Bangor Fair zou een van de groetere fairs van maine zijn en daar betaalde je 10 dollar entree en waren de attracties gratis.

Al met al vond ik het niet heel veel soeps (Tja, ik kom nu eenmaal uit Tilburg en als je de Tilburgse kermis gewend bent ben je niet snel meer onder de indruk ;) )maar goed, we hebben ons toch een paar uurtjes vermaakt en ik blijf het nog steeds leuk vinden om mensen te bekijken. We begonnen eerst maar eens met een lekkere vette lekkernij: de Blooming onion. Een mega grote uit die op een bepaalde manier opengesneden word, daarna in een soort poeder gedoopt word en bestrooid met wat kruiden waarna hij in het frituurvet gaat. Erg lekker, erg vet en erg duur: 7,00 dollar voor een ui! je krijgt er dan wel een lekker honing-mosterd sausje bij.

Met onze volle buiken gingen we verder. Bij elke attractie stonden mega lange rijen, dat is dan weer het nadeel als het gratis is dus besloten we eerst maar even ons eten wat te laten zakken voordat we ergens in gingen. Er waren hier en daat wat showtjes, taart eet wedstrijden, clowns voor de kids, een complete boerderij waar de kinderen koeien, varkens, geiten enz. konden aaien. Er was zelfs een soort van crocodile hunter.

En aan het einde ontdekte we zelfs nog een tent met wat meer exotische dieren zoals walibi's en kangaroes.

Allemaal erg leuk bedoeld maar ik vond het vooral heel kneuterig en plattelandsachtig overkomen. Ook werd ik hier weer eens met mijn neus op de feiten gedrukt over hoe flauw ze in Amerika zijn wat betreft roken. Dat je binnen nergens meer mag roken zijn we inmiddels in nederland ook gewend maar hier begint het nu zelfs al dat je op veel plaatsen buiten niet meer mag roken. Op deze fair mocht het dus ook alleen in de rooktentjes die op 3 verschillende plaatsen opgezet waren. En toen wij wat later in de avond op een afgelegen plekje achter een gebouw toch stiekem een peukie opstaken stond er binnen mum van tijd een bewaker naast ons die ons vertelde dat het ook hier niet mocht: hup, naar het rokers strafkamp jullie!
Tegen sluitingstijd (Om 22.00 uur! naar mijn idee veel te vroeg voor een kermis), toen het niet meer zo druk was besloten we nog snel wat attracties mee te pikken, Het reuzerad blijft toch altijd leuk in het donker, zeker als je ver over de kermis heen kan kijken met al de lichtjes





Na nog een paar ritjes spookhuis, bobbaan en schip te hebben gedaan was het toch echt sluitingstijd en had ik het inmiddels ook wel weer ff gehad met fairs en festivals etc. Bovendien had ik tijdens deze fair gemerkt dat ik wel erg vaak naar het toilet moest, niet echt comfortabel in van die tijdelijke toilethokjes, en ik begon te vrezen dat ik weer eens een blaasontsteking opgelopen had, iets wat ik vrij vaak heb.
En ja hoor, de komende dagen werdt het steeds erger, veel drinken, voornamelijk cranberriejuice maar het mocht allemaal niet baten, bij het plassen flink last van een branderig gevoel, niet echt fijn als je elk half uur moet! Er zat dus niets anders op als naar een dokter te gaan. Nu was ik daar niet erg blij mee, aangezien ik nog geen zorgverzekering heb hier. Joe en Kaine wel, die vallen onder een bepaald programma waar ik helaas geen gebruik van kan maken. Maar goed, ik kon zo niet blijven lopen en wist uit ervaring dat een antibioticakuurtje altijd snel helpt. Gelukkig hebben we in dit dorpje een hele goede kliniek met een dokter die zo weg gelopen kan zijn uit E.R.. Snel in een potje geplast en zoals ik al vermoedde: blaasontsteking! Kuurtje opgehaald en binnen een paar dagen zou ik me vast een stuk beter voelen.
De volgende dag was er in het dorp naast ons Montville fieldday. Er zou (weer eens) een parade zijn en aan het einde van die parade zou er van alles te doen zijn op een veld, lekker op zijn boers weer. Eigenlijk hadden Joe en ik helemaal geen zin maar schoonmoeder moest weer mee in de parade en wou perse dat wij kwamen kijken. Had ik maar naar Joe geluisterd die alles uit de kast probeerde te halen om niet te gaan....
De parade stelde absoluut niets voor, een paar oude auto's en wat plaatselijke jeugd. In een auto zat een bejaard stel toe te kijken, toen er vanaf een van de wagens een paar zakken chips naar het stel werdt gegooid. Ik zag de oude man moielijk doen om uit de auto te komen en gebaarde dat hij kon blijven zitten zodat ik ze voor hem kon oprapen. Zo gezegd, zo gedaan, trots op mijn "goede daad" liep ik terug naar Joe, zijn vader en Kaine, stapte in een kuil, klapte mijn enkel om en viel vervolgens languit op straat! Midden in de parade! De eerste secondes dacht ik alleen maar: VOORSCHUT!! SCHAAM!! maar daarna voelde ik de pijnscheut in mijn enkel en dacht: Onee toch, ik zal toch niet mijn enkel gebroken hebben? Ik kon niet overeind komen van de pijn, het zweet brak me uit, ik werd spierwit en moest bijna overgeven. na een minuut of 5 ging het iets beter en zag ik pas dat ik mijn been flink opengehaald had. Mijn enkel had inmiddels het formaat van een olifantenpoot. Al strompelend kwamen we aan bij het veld alwaar ik opgewacht werd door de ambulance!! Niet dat we die gebeld hadden hoor, de ambulance had mee gereden in de parade en zag mij aan komen strompelen. Voor ik het wist zat ik voor de eerste keer in mijn leven in een ambulance.


Mijn enkel werd nagekeken, hoogstwaarschijnlijk de enkelbanden verrekt, en mijn andere been werd vakkundig ontdaan van het bloed en de steentjes in de schaafwonden die inmiddels ook wel behoorlijk begonnen te branden! Met het advies om het de komende dagen rustig aan te doen en niet op de enkel te leunen werd ik op een klapstoel geplant en keek ik van een afstandje rustig toe wat er zich verder op het veld afspeelde. Niet veel bijzonders, een barbeque, wat spelletjes voor de kids, je kon lootjes kopen en die in een prijspot naar keuze stoppen, waardoor wij 's avonds een telefoontje kregen dat we een waardebon van 25,00 dollar hadden gewonnen van een plaatselijke winkel. Klein pleistertje op de wonden ;)


Eenmaal thuis gekomen voelde ik me flink beroerd, lopen ging alleen met krukken en dat is hier in dit heuvelachtig gebied niet handig, er is buiten geen plekje te vinden dat niet ongelijk is, bobbels, kuilen, stenen en zelfs in huis zijn er overal af en opstapjes. Slapen was onhandig met twee benen die allebei op een andere manier pijn doen!

Enkeltje formaat olifant

Gehavend been...

Op krukken strompelend door het huis.

De dagen erna voelde ik me niet echt lekker, de blaasontsteking die me nog steeds dwars zat, de schaafwonden op mijn been die er niet bepaald fris uit begonnen te zien het gevoel in mijn enkel dat ook niet echt veel beter werd...tot ik afgelopen vrijdag echt ziek begon te worden. Hoofdpijn, voelde al de spieren en botten in mijn lijf, een griepje dacht ik nog, wat paracetamol en vroeg naar bed. De volgende ochten werd ik wakker met het gevoel door een vrachtwagen te zijn overreden. Ik bibberde van de kou terwijl mijn hoofd aanvoelde alsof het in brand stond. Inmiddels ontedekte ik op mijn borst een heleboel rare rode vlekjes. Joe en mijn schoonmoeder vonden dat ik naar de dokter moest maar ik vond dat een beetje overdreven. Ik kroop met 5 dekens in bed, nog steeds bibberend van de kou en tegen de avond begon ik vreemde stuiptrekkingen te krijgen. Inmiddels zaten de rare rode plekjes niet alleen meer op mijn borst maar over mijn hele lijf, gezicht, voeten, rug, overal! Ineens bedacht Joe dat ik mischien wel allergisch was voor de antibiotica die ik nog steeds gebruikte. Hij ging op internet op zoek en ja hoor, daar stonden de bijwerkingen: In geval van koorts, rode plekjes, pijn in botten ONMIDDELIJK een art waarschuwen, deze bijwerkingen kunnen levensbedreigend zijn!
Voor ik het wist zat ik in de auto op weg naar het ziekenhuis en nog geen half uur later lag in aan het infuus! Ik had inmiddels 40 graden koorts. Er werden eerst 4 buisjes bloed afgenomen en daarna kreeg ik 4 verschillende zakken met anti allergie middeltjes ingespoten. Ik moet zeggen dat ik me al snel een stuk beter ging voelen alhoewel ik me het eerste half uur voornamelijk erg high voelde. Gelukkig was de uitslag van het bloed er diezelfde nacht nog en bleek ik dus inderdaad allergisch voor dit soort antibiotica.

Hier begon het

En toen zat het overal...
Ik mocht gelukkig diezelde nacht weer naar huis, met een kuur Prednison en twee andere receptjes voor allergie medicijnen die ik de komende week moest blijven slikken.
Inmiddels zijn we dus weer 3 dagen verder en begin ik me vandaag weer wat lekkerder te voelen al maken de allergie tabletten me nog steeds erg sloom. De plekjes zijn langzaam maar zeker aan het verdwijnen wat een goed teken is.

Voorlopig heb ik dus genoeg van doktoren, ambulances en ziekenhuizen en blijf ik lekker binnen! Over anderhalve week is het labor day weekend en gaan we met zijn alle naar een pretpark in New hampshire waar ik erg veel zin in heb, we verblijven een nachtje in een leuk hotel en gaan de volgende dag nog naar een leuke badplaats. Tot die tijd zal ik maar proberen mijn krachten een beetje te besparen ;)

Tot snel, hopelijk met wat gezelligere berichtjes ;) !