Update

Zo, daar zijn we weer! het is alweer een tijdje geleden dus ik moet weer even wat dieper in mijn geheugen graven om te bedenken waar ik het over wou hebben, gelukkig zijn daar de ontelbare foto's die ik neem die me weer even op weg helpen!

Als eerste wil het hebben over de "jungle of the cellphones" hier. Toen ik jaren geleden mijn eerste mobieltje aanschaften was dat er een met een prepaid kaartje. een goed systeem vond ik zelf, ik had immers een vaste telefoonlijn waarmee ik de meeste lange gesprekken uitvoerde. Mijn mobiel gebruiktte ik voornaleijk om te smsen. Daarom wou ik geen gedoe met abbonnementen endergelijke. Ik heb dat systeem jaren volgehouden, ook toen de goedkope abbonnementen met belminuten er kwamen. Ik zette af en toe 40 euro op mijn telefoon en kon weer een half jaartje vooruit.
Helaas werkt mijn mobieltje hier niet en omdat ik toch wel graag een mobieltje op zak heb voor "je weet maar nooit" ging ik hier op zoek naar mobiel met prepaid kaart. Ook die bestaan hier alleen is het systeem wat anders. je hebt hier een aantal mogelijkheden: Trackphone, net10, straighttalk....het werkt alleen net iets anders als bij ons. Je koopt een kaart met belminuten en die werkt dan, afhankelijk van het aantal minuten een bepaalde periode. Bijvoorbeeld een kaart met 300 minuten is geldig voor 60 dagen. je moet dus na die 60 dagen een nieuwe kaart kopen anders werkt je telefoon niet meer! dan is het ook zo als ik Joe sms of bel, kost dat mij belminuten maar hem dus ook! Als hij mij een smsje stuurt kost me dat een halve minuut om te lezen! het is ook niet mogelijk om met deze telefoons naar een mobiel telefoonnummer in Nederland te bellen en smsen. Wel naar een vaste lijn trouwens maar ja, daar stuur ik geen smsjes heen en bellen doe ik via Skype. dan is er natuurlijk toch die mogelijkheid om een contract (abbo) te nemen. Voor een beetje redelijk abbonnement met bv onbeperkt internet, of een flinke sms bundel betaal je al gauw een 80 dollar per maand, slik....
uiteindelijk hebben Joe en ik dan toch maar voor een prepaid gekozen. Zo kunnen we elkaar overdag ten minste af en toe smsen. Maar ben ik nu blij dat ik weer in het bezit ben van een mobieltje? Helemaal niet! Ik heb hier namelijk nog helemaal geen vrienden of kennisen, met als gevolg dat de contactlijst in mijn telefoon bestaat uit Joe, zijn vader en onze vaste telefoon en dat voelt een beetje, hoe zal ik het zeggen? Zielig? Ook check ik mijn telefoon regelamtig als ik een piepje of geluidje hoor wat lijkt op mijn beltoontjes maar natuurlijk is het nooit mijn telefoon die afgaat en tja, dan voel ik me eigenlijk nog meer een loser. Op een paar betaalde minuten voor de smsjes tussen Joe en mij heb ik na bijna een hele maand gebruik nog bijna al mijn belminuten en begin ik me af te vragen of het die 15,00 dollar per maand wel waard is?

Verder heb ik een slechte ervaring gehad met mijn eerste kappersbezoek hier. Na vele jaren leek het me wel weer eens leuk om voor de zomer eens een blond koppie te hebben. Joe moest ook hoognodig een knipbeurt dus besloten we op een vrije middag een bezoekje te brengen aan de kapsalon die gevestigd is in Walmart. Ik wil graag terug naar blond, zei ik. Meteen kwam er een tweede kapster bij staan die toch echt dacht dat dat niet mogelijk was bij mij. Nu ben ik zo'n beetje van mijn 13e tot mijn 35e blond geweest en dat vertelde ik ze ook. Ja maar had ik deze haarkleur zelf uit een doosje of bij de kapper gedaan? Nou, beide! na veel gezucht en moeilijke gezichten kwamen ze tot de conclusie dat helemaal blond niet mogelijk was maar wat dacht ik van hele heftige blonde plukjes door mijn hele haar? Nou, voorruit dan maar, ik had die dag immers mijn zinnen gezet op blond en wou dus niet met bruin haar thuiskomen. Aldus ging mevrouw de kapster aan de gang, mijn stoel werd de andere kant op gedraaid zodat ik met mijn rug naar de spiegel kwam te zitten, wat ik nogal vreemd vond maar blijkbaar kon ze zo beter bij de folie en haarverf. Ze begon aan de achterkant onderaan. na ruim een uur was ze dan eindelijk klaar maar toen moest blijkbaar de achterkant er alweer uit. met twee personen gingen ze aan de gang, de een hield de bovenste plukjes vast terwijl de onderste helt door de ander eruit gewassen werd. daar werdt vervolgens een handoek om gewikkeld en ik mocht onder de warmtekap gaan zitten. Ik installeerde me met een verse roddel (jaja, ook hier worden we bij de kapper op de hoogte gehouden van het laatste nieuws rondom Britney en Brangelina) maar 5 minuten later ging de kap omhoog en checkte de kapster hoe blond mijn haar inmiddels was. nou, dat kon nog wel even, zei ze. Ja, dacht ik nog, lijkt me wel na 5 minuten? Boekje weer open, kap er op, en ja hoor, 5 minuten later stond mevrouw erweer, kap eraf, check, nope, nog niet, kap er weer op. het boekje had ik inmiddels alweer weggelegd, zo kon ik me toch niet concentreren op de laatste nieuwtjes in showbizzland! Dit hele ritueel werd nog enkele keren herhaald zodat ik het gevoel had dat ik meer zonder warmtekap had gezeten dan met toen mevrouw zei dat het er nu toch echt uit moest. is het wel blond? vroeg ik nog want ondertussen had ik mezelf dus nog geen ene keer in de spiegel gezien. jawel hoor, zei mevrouw, mischien niet zo heel blond maar als het droog was en mischien over een paar weken de hele behandeling nog een keer zou doen zou het vast heel leuk worden, maar nu moest het er toch echt uit voordat mijn haar af zou breken (!?!?) Een kleine 5 minuten later zat ik voor de spiegel en zag ik mijn eigen vertrouwde bruine haarkleur met af en toe een donkerblond plukje. Moet ik het nog drogen? Vroeg ze na de knipbuurt die slechts 5 minuten duurde. Nou nee, zei ik, dat doe ik thuis wel. Ik moest maar liefst 85,00 dollar afreken en dan rekenen ze hier bij de kapper ook nog eens op zo'n 12% fooi!
In de auto onderweg naar huis kon ik wel janken terwijl Joe me uit alle macht probeerde te overtuigen dat het echt niet zo erg lelijk was. Ik koop een doos blondering en verf het morgen zelf wel blond! Riep ik en dat deed ik dus ook. De volgende dag ging ik aan de slag, alleen had ik dus niet gezien (toch die taalbarriere he?) dat ik opnieuw highlights verf had gekocht. in plaats van ene flinke fles verf met een tube kleur, zoals ik in nederland gewend ben had ik alleen een klein plastic bakje dat ik moest vullen met een beetje creme en blonderingspoeder. Daarbij een kammetje waarmee ik de verf in mijn haar moest kammen. Flikker die hele bak maar over mijn haar en kam het goed door, zei ik tegen Joe, de meer hoe beter. Joe, die steeds zenuwachtiger werd, kamde met trillende handen de rotzooi door mijn haar, bang dat hij het zou verpestte en ik nog chagrijniger zou worden. Natuurlijk was dit bakje lang niet genoeg voor mijn haar zodat aan het einde zo'n beetje elke haar wel wat verf had meegekregen maar het droogde zo snel op dat toen de inwerktijd ( ruim een uur en ik zag amper verschil) erop zat, en ik mijn hoofd een keer op en neer schudde de brokken opgedroogde verf zo uit mijn haar vielen. Toen ik de boel eruit had gespoeld zag ik een oranjeachtige kop haar met af en toe een blond plukje. ja, de plukjes van de kapper waren nu wel de juiste kleur blond geworden! Oke, dit was dus helemaal niet de bedoeling, rossig haar staat mij niet!! Wat nu? Ik besloot een maand te wachten maar heb het zo lang niet volgehouden, na 3 dagen was ik deze vreemde oranje bos haar zo beu dat ik besloot alsnog een goede, sterke blondering te halen en op hoop van zegen de boel nog eenmaal te verven (met de gedachte dat ik mischien geen haar op mijn hoofd zou overhouden en dus mischien wel een pruik zou moeten gaan dragen de komende tijd, in mijn achterhoofd)
Deze keer ging het gelukkig wel goed, al was ik nu zo zenuwachtig, dat ik er de verf iest te vroeg uit gehaald heb waardoor het nog steeds niet helemaal de juiste kleur blond is geworden maar goed, de volgende keer beter! Ik moet zeggen, mijn haar is er uiteraard niet gezonder op geworden maar van kale plekken of afgebroken stukken haar is gelukkig geen sprake en met een goed haarmaskertje naar elke wasbeurt loop ik gelukkig niet helemaal voor schut ;)


Buiten de vervelende ervaring met de kapper en het gedoe rondom de telefoons heb ik het nog best naar mijn zin hier, zeker nu Joe weer wat vaker vrij is. Het weer zit ook lekker mee, we hebben, net zoals in nederland een paar flink warme dagen gehad maar ook een paar regendagen. De finale van het WK hebben we op 1 van die regendagen bekeken in een sportcafe in Waterville, een klein uurtje hier vandaan. Aan de bar zaten een aantal mensen naar andere wedstrijden te kijken maar er waren ook een aantal schermen waarop de wedstrijd inmiddel begonnen was. Natuurlijk hadden we redelijk wat bekijks in onze oranje shirts en na een tijdje begonnen steeds meer mensen met ons mee naar de wedstrijd te kijken. Er kwamen zelf een paar families met kinderen binnen die speciaal voor de wedstrijd naar het cafe waren gekomen en nee, dat waren geen Nederlanders of Spanjaarden! Inmiddels weten we dat het geen goede afloop voor ons was maar ik heb toch genoten van de wedstrijd onder het genot van een paar lekkere coctails en een vette hap!


Op de dag van de wedstrijd , vlak voor we vertrokken zag ik op tafel een envelop die gericht was aan mij! iemand had hem blijkbaar uit de brievenbus gehaald en was dit vergeten te melden. Sloom scheurde ik de brief open en tot mijn verbazing was het de greencard! Joepie! Ik was ervan uitgegaan dat het nog weken zou duren voor ik die zou ontvangen dus het was echt een verassing! Hij is erg mooi, en nieuw, en glanzend en groen en....helemaal echt! vanaf nu ben ik officieel een inwoner van Amerika en zit ik voor de komende tien jaar goed ;)
vandaag hebben we ook mijn social security number aangevraagd, dit is hier net zoites als bij ons in nederland het Sofi-nummer. de juffrouw aan de balie vertelde me dat alles oke was en dat ik mijn social securitycard waarschijnlijk binnen twee weken in de post zal hebben. Mooi! vanaf dat moment mag ik werken en kan ik mijn rijbewijs gaan halen!

Ik heb de foto ietsjes veranderd voor ik hem hier neer heb gezet, je weet immers maar nooit ;)

verder hebben we vorige week de verjaardag van opa, Joe's vader dus, gevierd. Met lekker eten, cadeautjes, balonnen en natuurlijk veel taart. Kaine was flink onder de indruk van de vele kaarsjes op de taart en genoot met volle teugen!







Inmiddels begin ik een klein beetje te wennen aan de kruipende griezels in en rondom het huis, ik merk dat ik iets makkelijker mijn bedje in kruip 's nachts, alhoewel ik nog steeds rondkijk of er niets in mijn bed rondwandeld. En natuurlijk ligt de insectenspray en de vliegenmepper binnen handbereik. Buiten het huis zijn er echter twee greizels die ik met rust laat, puur en alleen omdat ik ze bewonder. Zowel op het raam als op de tuindeur zitten twee mega grote spinnen. Dag in, dag uit zitten ze daar in hun web te wachten op alle ongedierten die in hun klauwen vallen en ondanks dat ik ze mega eng vind en ze ook met de dag groter en dikker zie worden laat ik ze met rust. Soms, als het snachst hard heeft geregend of gewaaid, zie ik hoe ze vakkundig hun web opnieuw opbouwen met een presizie waarvan een zwitserse horlogemaker nog wat van kan leren! Vorige week zat ik, weliswaar van een afstandje een van de beesten zo eens te bekijken toen er een dikke hommel zijn web invloog. De spin ging er razendsnel op af, en draaide hem in een cocon. Hangend aan een klein draadje nam hij hem mee naar een hoekje, "plakte" hem wat steviger in zijn web en ging weer naar zijn vertrouwde plekje in het midden van zijn web. Ondanks dat ik het maar zielig vond voor de hommel vond ik het ook wel bijzonder om dit natuurgeweld zo van dichtbij te zien. Overigens heb ik gisteren wel besloten dat, als de spinnen nog meer in omvang toenemen ze toch maar moeten verhuizen, moet er niet aan denken dat ik een van die beesten op een dag in mijn haar terugvind ofzo!







Ok, dat was het weer voor vandaag. Volgende week vertrekken de ouders van Joe met Kaine voor 5 dagen naar een camping en hebben wij het huis voor onszelf alleen. Joe neemt ook een paar dagen vakantie en we hebben besloten om er zelf een lekkere relax minivakantie van te maken!
daarover de volgende keer meer! Tot snel!