Boos

Natuurlijk is het fijn om bij mijn man te zijn en ik geniet ook nog steeds van het "niksen" hier in Amerika. Nadeel van "niksen" is dat je ook veel tijd hebt om na te denken en dat zijn niet altijd alleen maar leuke dingen.

Zo ben ik al sinds dat ik hier aangekomen ben heel erg boos en wel op mijn ex-werkgever die gewoon mijn laatste loon en vakantiegeld niet uitbetaald. Om het verhaal wat duidelijker te maken moet ik eerst een paar maanden terug in de tijd. De meeste mensen die mij goed kennen weten dit al maar mijn ex-werkegever en zijn vrouw zijn hele nare mensen. Vooral de bazin. Alles prima zolang je maar in hun watertje meevaart. Hun mening telt, en als een ander daar dan niet het zelfde over denkt spoort die ander niet want zij hebben altijd gelijk! Mijn bazin had ook de nare eigenschap om haar chagrijnige buien (en die had ze nogal regelamatig) over te brengen op andere mensen. het was dus elke morgen even aftasten hoe de wind stond en dan maar hopen dat hij zich niet tegen je keerde. De baas zelf zat mijlenver onder de duim van zijn vrouw dus die had niet veel in te brengen. Ook zoonlief en dochterlief werkten bij het bedrijf, dochter was een dikkere kopie van haar moeder en zo mogelijk nog een vervelender persoon als haar mama, zoontje was een betweterig mannetje dat bij geen enkel ander bedrijf zijn baan kon behouden en zodoende maar bij zijn ouders in dienst was gekomen.Toch heb ik bijna 10 jaar voor deze mensen gewerkt. Omdat ik al vrij snel in het begin doorhad hoe je met dit volk moest omgaan en bovendien in mijn rol als baliemedewerkster meestal helemaal aan de andere kant van het gebouw zat te werken en weinig met hun te maken had. na een aantal jaar werd mijn plezier in het werk al een stuk minder toen hij besloot dat er bezuinigd moets worden. Het schoonmaakbedrijf werd de deur uit geknikkerd.
Mijn taak was niet langer alleen baliemedewerkster maar aan het einde van de dag moest ik o.a. alle w.c.'s schoonmaken, de vloeren vegen en dweilen, vaak nog mee de spoelkeuken in enz.
Ook dit deed ik zonder klagen. Totdat ik zwanger werd en een hele tijd niet kon werken. In de tijd dat ik weg was moesten ze uiteraard met 1 persoon minder draaien en werd de balie vaak gesloten. Toen ik dus terug kwam was mijn baan verdwenen. een enkele keer zat ik nog wat administratie bij te werken achter de balie maar over het algemeen stond ik achter de bar, in de afwaskeuken, en voornamelijk hele dagen te poetsen. Gevolg hiervan was dat ik steeds meer met mijn bazin van doen had, die nooit eens vertelde dat ze het toch wel fijn vond dat ik zonder klagen een ander baantje aan het doen was maar die werkelijk waar de hele dag alleen maar liep te snauwen en te grauwen over wat ik nu juist niet goed deed. Ik heb dit een hele lange tijd zuchtend aangehoord totdat er bij mij op een dag in november iets knapte nadat ik weer eens de wind van voren kreeg over een plastic dopje van een bus slagroom dat per ongeluk afgebroken was. Het was de alombekende druppel die de emmer deed overlopen en voor het allereerst heb ik haar de wind van voren gegeven. Het was een ordinaire ruzie, met veel geschreeuw en verwijten. die vervolgens nooit meer uitgepraat werd....Mijn baas vertelde tegen een collega dat hij zich er niet mee ging bemoeien (nadat zijn vrouw hem natuurlijk duidelijk had gemaakt dat hij zich er buiten moest laten), de zoon en dochter die er niets mee te maken hadden zochten vervolgens allerlei manieren om mij het leven zuur te maken, ik heb werkelijk waar keuken gereedschap naar mijn hoofd gegooid gekregen, er werd over me geroddeld en ik werd belachelijk gemaakt waar ik zelf bij stond, de bazin negeerde mij volkomen en opdrachten gingen via de baas. Als ze er soms echt niet onder uit kon om iets tegen me te zeggen ging dit wederom met een snauw en een grauw. Kortom, de laatste maanden waren zachtjes gezegd absoluut niet prettig. Toch heb ik keurig mijn periode afgemaakt, heb alleen de laatste maand vakantie opgenomen, heb dit ook keurig ruim op tijd aangegeven en tot de allerlaatse dag netjes mijn werk gedaan. Natuurlijk kreeg ik geen hand toen ik dan eindelijk weg kon, er werd nog wel iets van succes geroepen en dat was dan het einde van 10 jaar samenwerken. Toen de laatste maand voorbij was en ik eenmaal in Amerika zat wachtte ik op mijn laatste salaris en mijn vakantie geld. Dit zou in principe op de eerste van de maand overgemaakt moeten zijn. Een week later stond er nog niets op mijn bankrekening. Nu was ik na al die jaren wel gewend aan het feit dat het salaris altijd te laat overgemaakt werd, iets waar ik me mateloos aan kon ergeren. Ze waren zowiezo erg laks met betalingen, ik heb in al die jaren talloze deurwaarders en andere mensen aan de telefoon gehad die tervegeefs op hun geld zaten te wachten. Uiteraard was dit andersom niet het geval, als iemand hun geld verschuldigd was lag de rekening het liefst de zelfde avond al op de deurmat. na 10 daqen vond ik het toch te gortig worden en emailde ik de baas met de vraag waar mijn salaris bleef. Ik kreeg een kort mailtje terug waarin hij schreef dat hij het wel even uit zou zoeken want hij had het gewoon overgemaakt. Een paar dagen later mijn bank gebeld die uiteraard niets hadden ontvangen van zijn bank. Nognaals contact opgenomen met mijn ex-baas die vervolgens niet meer reageerde. Nu wacht ik dus al ruim een maand op mijn geld. Ik heb contact opgenomen met het juridisch loket die mij geadviseerd hebben om een loonvordering te sturen. ook dit heb ik gedaan, met de opdracht het geld binnen twee weken alsnog over te maken omdat ik anders genoodzaakt ben om een advocaat in te huren. je raad het al, ook hier heb ik nog niks op gehoord. Inmiddels is er een aangtekende brief onderweg maar ik denk niet dat het gaat helpen. Nu zit ik dus in Amerika en moet ik dankzij deze mensen een hoop dingen gaan regelen met advocaten endergelijk waar ik eigenlijk helemaal geen zin in heb. Ik wil gewoon mijn geld en verder nooit, maar dan ooke echt nooit meer iets met deze mensen van doen hebben.Gelukkig heb ik al wel begrepen dat er voor elke dag dat het salaris te laat is een boete betaald moet worden, bovendien heb ik ook recht op de rente en de rechtelijke kosten zullen ook voor zijn rekening komen. Ik snap dus ook niet wat voor een voordeeltje hij hier uit denkt te kunnen slaan, want mijn geld komt er, hoe dan ook!

verder pieker ik ook veel over de toekomst. Joe waarschuwde mij al voor een cultuurschok en ik moet zeggen dat ik daar te ligt over heb gedacht. Amerika is toch een westers land met de zelfde normen en waarde als wij in nederland hebben? Nou, blijkbaar toch niet helemaal. Eigenlijk zijn ze zo hypocriet als de pest hier. Ze hebben het allemaal volop over het geloof, je zet de radio aan en er zijn zenders die de hele dag niets anders uitzenden als bijbelverhalen en teksten.het is God dit en God dat. Een stukje blote borst op t.v is taboe en luister je naar een raptekst in ene liedje wordt de helf weggebliebd want tjonge jonge, ze zouden toch eens het woordje fuck mogen horen. Ondertussen leven ze erop los als een stelletje wilde die alles doen wat God verboden heeft. En wij nederlanders zijn toch zo liberaal en open? Wij kijken toch niet meer op van een gay koppel wat handjes vasthoud op straat? Wij praten toch open over weed, sex en prostitutie vinden wij heel normaal. waarom voelt het dan aan alsof ik hier de streng gelovige tuthola ben die een beetje wereldvreemd is. Het lijkt wel of de helft van mijn leeftijdsgenoten hier zo'n beetje heel zijn leven lam van de alcohol, drugs en weed op de bank heeft gehangen, de andere helft zaten ze of in de bak of ze waren bezig elkaars partners af te jatten. Ik heb het gevoel of er hier een hele wereld voor me open is gegaan en ik een boerentrien van het platteland ben die van toeten nog blazen weet. Moet ik het normaal vinden dat een kindje van Kaine's leeftijd hier verslaafd ter wereld is gekomen? Zijn dat de mensen waar ik mijn zoon mee om moet laten gaan? Ik vind van niet, ondanks dat het hele aardige, vriendelijke mensen zijn die geen vlieg kwaad doen en ik die mensen verder ook niet aanval ofzo. Ik wil alleen het risico dat Kaine net zo opgroeid verkleinen. En zo zijn er hier zoveel voorbeelden van drugs, geweld enz. Een dorpsgenoot die het hoofd van zijn vrouw er afschiet..natuurlijk wordt daar ook vol afschuw over gesproken hier maar voor mij is het helemaal een andere wereld, zeker nu ik ineens besef dat dit de wereld is waar Joe in is opgegroeid. Natuurlijk wist ik dat joe vroeger ook niet altijd een lieverdje is geweest maar hier komt ineens het besef dat dit nog steeds de wereld is waarin hij leeft en nu ik dus ook. alcohol drinken mag hier pas als je 21 bent. Nu zeg ik niet dat het goed is dat de jeugd in nederland al met 16 elke zaterdag lavenloos in de kroeg hangt maar omdat de jeugd hier niets heeft om naar toe te leven in de weekenden worden er feestjes georganiseerd waar volop alcohol, weed en drugs te verkrijgen zijn. gevolg, 13 jarige die volop aan de rotzooi zitten, stiekem, dat wel. Ik houd mijn hart vast bij de gedachte dat ik kaine straks als hij 13 is ook naar zo'n feestje moet laten gaan. of moet ik de strenge moeder gaan spelen die zegt dat hij het weekend de deur niet uit mag met als gevolg dat hij het juist stiekem gaat doen? Zoals Joe dus deed, omdat zijn moeder ook alles probeerde om de boze wereld ver weg van hem te houden. Is het niet zo dat de verboden vrucht des te lekker smaakt? Mij is in deze korte tijd duidelijk geworden dat de Mainers een harde levenstijl hebben. mede door de strenge winters hier is er veel armoede en de mensen zoeken hun plezier en genot in andere middelen. Ik zeg niet dat het alleen in Maine zo is, er zullen overal slechtere buurten zijn en Maine zal ook best wel zijn goede buurten hebben, ik moet ze alleen nog zien te vinden.
Het probleem is dat we hier voorlopig vast zitten, hier heeft joe zijn bedrijfje, het is nu met de slehte economie al moeilijk genoeg om hier, waar hij zijn contacten heeft werk te behouden, ik geloof niet dat er buiten Maine, mensen zitten te wachten op een klein tweemans bedrijfje dat daar het weinig werk dat er is komt inpikken.
Voorlopig is Kaine nog klein en kan ik de boze buitenwereld nog voor hem verborgen houden maar er komt een dag dat ik hem los moet laten, zoals elke moeder dat doet en waarsdchijnlijk maakt elke moeder zich zorgen over de vriendjes en mensen waar hun kind mee omgaat. Ook in nederland kan hij er net de verkeerde uitpikken maar ik weet zeker dat de kans hier toch een stuk groter is.

Tja en zo pieker je wat af op een dag. Ik had graag nog wat willen vertellen over een paar leukere dingen die ik hier tegen ben gekomen maar ik zie dat het nu al een vrij lang verhaal is geworden dus dat bewaren we maar tot de volgende keer. Morgen is het de 4th of july, een feestdag hier. Vanavond gaan we naar camden om naar het vuurwerk te kijken en morgen komt er wat familie en gaan we buiten barbequen. het is mooi weer en de voorspellingen voor morgen zijn nog beter dus hebben we weer wat gezellige dingen om de sombere gedachtes wat te verzetten. Ik sluit nog even af met wat gezellige foto's! Tot de volgende keer!