Afscheid van ouwe trouwe maatje Speedy

Schrref ik de vorige keer nog dat ik zo blij was dat het er naar uit zag dat Speedy nog gewoon mee naar Amerika kon, nu moet ik helaas mededelen dat Speedy afgelopen zaterdag overleden is.

Vrijdags ' avonds had ik al zo'n vermoeden dat ie niet lekker in zijn vel zat maar nog niks om me ongerust over te maken. Zaterdagochtend wou hij niet eten en dat was voor Speedy absoluut niet normaal. Ik heb het nog geprobeeerd met zijn favoriete snack maar ook dat weigerde hij. Tegen de middag ging het ronduit slecht, hij wist van ellende niet waar hij moest gaan zitten of liggen, liep uren rondjes door het huis, knalde door zijn blindheid overal tegenaan en zocht naar plekjes en hoekjes om zich te verstoppen. Uiteindelijk was hij zo doodop dat hij, toen ik hem voorzichtig op de bank zette gewoon omviel en in die houding in slaap viel. Even dacht ik dat hij niet meer wakker zou worden. Maar na een uurtje werdt hij weer wakker en begon het ritueel van rondlopen en klaaglijk miauwen opnieuw. Ik kon te niet meer aanzien en ben jankend naar de dierenarts gereden. Die begon in eerste instantie over pepmiddeltjes zodat ik er nog even over na kon denken maar ik zag eigenlijk ook wel dat hij echt op zijn laatste loodjes liep. Bovendien was het leven voor hem absoluut niet prettig meer. Hoe moeilijk ik het ook vond, ik wist dat het puur egoistisch zou zijn om hem weer op te proberen te peppen om hem nog mee naar Amerika te kunnen nemen. de reis alleen al zou een marteling voor hem zijn, omdat hij nou eenmaal niet graag in een hokje opgesloten zat, en omdat hij door zijn blindheid zeker niet zou weten wat er toch allemaal met hem gebeurde. Ik heb dus de hartverscheurende beslissing genomen dat het beter was om hem ter plekke in te laten slapen. Hij is heel vredig in mijn armen ingeslapen en die zelfde avond heb ik hem naar het dierencrematorium gebracht. Het was een fijn idee dat ik hem daar achter liet waar ik in de afgelopen 3 jaar ook mijn honden Cooky, Bouncer en kat Goofy heb achter gelaten.

het klinkt allemaal eenvoudiger als het was, ik heb heel wat afgebruld, vooral de volgende ochtend toen ik niet 7 maar 6 bakjes voer aan het vullen was en niet opgewacht werd door het klaaglijke gemiauw van Speedy die zat te wachten op zijn eten. Ik begin er nu langzaam aan te wennen dat hij er niet meer is en krijg een beetje vrede met het idee dat het voor Speedy zo beter was. Dat neemt niet weg dat ik hem ontzettend mis, hij is bijna 18 jaar bij me geweest, hij was er gewoon altijd.

maar hij heeft, net als mijn andere overleden huisdieren een plekje in mijn hart en dat zal er ook altijd blijven.

Verder ben ik ontzettend druk met inpakken, ik heb nog een weekje de tijd voordat de verhuizers komen. Op dit moment is het gewoon ene gigantische puinhoop in huis, overal dozen, losse spulletjes die nog tot de laatste dag moeten wachten voor ze ingepakt kunnen worden en overal speelgoed van Kaine. Dat gaat echt pas dinsdag in dozen, hij zal er nog lang zat zonder moeten!

Ik probeer niet al te veel te stressen, het belangrijkste is ingepakt en ik heb nog een paar daagjes de tijd voor de rest dus hopelijk komt alles goed. dan kan ik me vanaf woensdag gaan richten op het in originele staat brengen van het huis, ook daar heb ik dan nog een weekje de tijd voor, en dan gaat het toch echt gebeuren: Ik vertrek.

vanaf woensdag heb ik geen internet meer, dus grote kans dat mijn volgende bericht vanuit Amerika komt!

Tot snel?

If it should be that I grow frail and weak

And pain should keep me from my sleep,

Then will you do what must be done,

For this -- the last battle -- can't be won.

You will be sad I understand,

But don't let grief then stay your hand,

For on this day, more than the rest,

Your love and friendship must stand the test.

We have had so many happy years,

You wouldn't want me to suffer so.

When the time comes, please, let me go.

Take me to where to my needs they'll tend,

Only, stay with me till the end

And hold me firm and speak to me

Until my eyes no longer see.

I know in time you will agree

It is a kindness you do to me.

Although my tail its last has waved,

From pain and suffering I have been saved.

Don't grieve that it must be you

Who has to decide this thing to do;

We've been so close -- we two -- these years,

Don't let your heart hold any tears.